نمای رومی یا کلاسیک چیست

در پهنه‌ی گسترده‌ی معماری، نماهای ساختمانان، چونان چهره‌ای برای سازه‌ها، عمل می‌کنند و شاکله‌ی بیرونی آن‌ها را تعریف می‌نمایند. انواع نماها می‌توانند از دیدگاهی سبک‌شناسی، گروه‌بندی‌های مختلفی داشته باشند که می‌توانند شامل سبک‌های کلاسیک، معاصر، مدرن و مینیمال باشند.

یکی از این سبک‌ها که رویکردی کلاسیک را دنبال می‌کند، نمای رومی می‌باشد. نمایی که ریشه در سنن معماری دوران باستان در روم و یونان دارد اما در هنگام تطبیق با فرهنگ معماری ایران، به آن المان‌هایی پیوند خورده است که با تاریخچه و فرهنگ کهن این سرزمین، عجین‌‌‌گونه همراهی می‌کند. نمای رومی که به واسطه‌ی بهره‌گیری از المان‌های برجسته و معمولاً پیچیده در طراحی خود، علاوه بر جلوه‌ای باشکوه، مفهومی از قدرت و عظمت را به‌نمایش می‌گذارد.

این شکل از نما در ایران امروزی، به کرات مورد استفاده قرار می‌گیرد و فقط به مکان‌هایی که از سوی طبقه‌ای مرفه جامعه احداث شده‌اند، محدود نمی‌شود. در معماری رومی، مصالحی چون مرمر، گرانیت و تراورتن، دست‌مایه‌ی اصلی بودند ولی در ایران امروز، تراورتن به خاطر دسترسی آسان‌تر و هزینه‌ی کم‌تر، جاییگاه ویژه‌ای در این نماها یافته است.

تعلق محبوبیت نمای رومی شاید نظم و تقارن هندسی و استحکامی باشد که تصور سنتی ما از عظمت را می‌سازد. این معماری در عین جذابیت بصری، در کشور ما با ذوق و سلیقه‌ی معماری سنتی همخوانی دارد. به طور خاص، تمایزات و نقوشی که در نماهای رومی به کار می‌روند، به سبک هخامنشی گرایش دارند و در نتیجه، با ویژگی‌های فرهنگی بسیاری از ایرانیان سنخیت دارند.

اما ای نکته را نیز باید یادآور شویم که نمای رومی در حالی که مثال‌زدنی است، معایبی هم چون تاثیرات محیط‌زیستی مصرف گسترده‌ی سنگ‌های طبیعی داشته و در صورت اجرای نادرست، می‌تواند مخاطرات جانی و مالی به بار آورد که در مناطق زلزله‌خیز این خطرات تشدید می‌یابند.

به طور کلی، نمای رومی نه تنها چشم‌نوازی و مجلل‌بودن را به ارمغان می‌آورد بلکه گاهی اوقات نشان‌دهنده‌ی سلیقه و قدرت اقتصادی صاحبان آن‌هاست. امروزه با پیشرفت‌های معماری، این سبک را می‌توان با تلفیقی از مدرنیته و کلاسیسم به اجرا درآورد تا ارزش‌های دیرپای گذشته را با نوآوری‌های امروزین پیوند زنیم و به یک هم‌نوایی زیباشناختی و عملکردی دست یابیم.