عایق چند لایه (MLI)، که به عایق فضایی نیز معروف است، یکی از مواد عایق بسیار کارآمد برای جلوگیری از انتق حرارت در محیطهای خلأ است. این نوع عایق بیشتر در صنایع هوافضا مورد استفاده قرار میگیرد، اما در سالهای اخیر کاربردهای آن در معماری ساختمانهای معاصر نیز مورد توجه قرار گرفته است به خصوص در طراحی ساختمانهای پایدار و انرژی صفر.
اجزای اصلی عایق چند لایه (MLI):
لایههای بازتابنده:
عمدتاً از فویلهای فلزی مانند آلومینیوم ساخته میشوند که نقش بازتابنده گرما را دارند. این فویلها میتوانند تا 97 درصد از تابش حرارتی را بازتاب کنند.
اسپیسرها:
این اجزا بین لایههای فویل قرار میگیرند تا از تماس مستقیم لایهها با هم جلوگیری کرده و محفظههای کوچکی ایجاد کنند که کارآمدی عایق در مقابله با انتقال حرارتی را افزایش میدهد. معمولاً از پلیمرها یا فیبرهای شیشهای برای این منظور استفاده میشود.
لایههای محافظ:
برای محافظت از لایههای داخلی در برابر عوامل خارجی مانند رطوبت، آلودگی و آسیب فیزیکی استفاده میشود. این لایهها میتوانند شامل مواد پلیمری مقاوم در برابر UV یا سایر پوششهای محافظ باشند.
کاربردهای MLI در ساختمانهای معاصر:
پایداری انرژی:
استفاده از MLI در دیوارها، سقفها و کفهای ساختمانها میتواند به شدت در کاهش تبادل حرارتی و در نتیجه کاهش مصرف انرژی مؤثر باشد.
ساختمانهای انرژی صفر:
استفاده از این نوع عایق میتواند در طراحی ساختمانهایی که حداقل انرژی را از بیرون تأمین میکنند یا ساختمانهایی با تولید انرژی خالص صفر بسیار مفید باشد.
حفاظت در برابر شرایط محیطی سخت:
در مناطقی که دارای دمای بسیار بالا یا بسیار پائین هستند، MLI میتواند به حفظ دمای داخلی ساختمان کمک کند و از تلفات انرژی به شدت جلوگیری نماید.
چالشهای استفاده از MLI در ساختمانها:
هزینه: هزینه تولید و نصب MLI میتواند نسبت به سایر عایقها بالاتر باشد.
تخصصی بودن نصب: نیاز به دانش تخصصی برای نصب صحیح و اطمینان از کارآیی این نوع مواد.
ماندگاری و دوام: در برخی موارد ممکن است ماندگاری MLI در مقایسه با سایر عایقهای سنتی کمتر باشد.
اضافه کردن MLI به پروژههای معماری معاصر میتواند بخشی از راهکار برای رسیدن به اهداف توسعه پایدار و کاهش اثرات محیطی ساختمانها باشد. با توجه به پتانسیل بالا برای کاهش انرژی، استفاده از تکنولوژیهای عایق پیشرفته مانند MLI باید با دقت و توجه به جزئیات فنی اجرا شود.