دیوارهای سبز، که به آنها دیوارهای زنده نیز گفته میشود، سیستمهایی هستند که از گیاهان برای پوشش دادن دیوارها و سطوح عمودی استفاده میکنند. این دیوارها میتوانند در داخل یا خارج از ساختمانها نصب شوند و به عنوان راهکاری برای بهبود کیفیت هوا، عایقبندی صوتی و کاهش آلودگی هوا شناخته شدهاند. در اینجا به بررسی مواد مورد استفاده در ساخت و نگهداری دیوارهای سبز سازگار با محیط زیست میپردازیم:
مواد سازگار با محیط زیست:
سازههای تحملکننده: معمولاً از موادی مانند فولاد ضد زنگ، آلومینیوم بازیافتی، یا چوبهای پایدار (مانند چوبهایی که از جنگلهای مدیریتشده به دست میآیند) استفاده میشود.
بسترهای رشد: این بسترها معمولاً شامل خاکهای ارگانیک یا سبکوزن هستند، مثل کوکوپیت (پوست نارگیل)، پرلیت، ورمیکولیت و فیبر نارگیل که عملکرد خوبی در حفظ رطوبت و تامین هوا برای ریشهها دارند.
سیستمهای آبیاری: برای کاهش مصرف آب و افزایش کارآیی، استفاده از سیستمهای آبیاری قطرهای یا مهپاش که با بازچرخانی آب عمل میکنند، توصیه میشود.
نگهداری از دیوارهای سبز:
آبیاری: تنظیم دقیق سیستم آبیاری برای جلوگیری از زیادهروی یا کمبود آب دادن به گیاهان. آبیاری باید متناسب با نوع گیاهان و شرایط آب و هوایی تنظیم شود.
تغذیهی گیاهان: استفاده از کودهای ارگانیک یا باکیفیت بالا که مخصوص گیاهان دیوار زنده تهیه شدهاند، میتواند به سلامت و پویایی دیوار کمک کند.
هرس کردن گیاهان: منظم بودن در هرس کردن گیاهان به مانع شدن از ازدحام بیش از حد و فراهم کردن فضا برای رشد مناسب همه گیاهان کمک میکند.
کنترل آفات و بیماریها: باید به طور منظم برای تشخیص زودهنگام آفتها و بیماریها بازرسی شود. استفاده از روشهای مبارزه بیولوژیکی و ارگانیک برای مقابله با آنها ارجحیت دارد.
مزایای دیوارهای سبز:
کاهش اثر جزیرهی حرارتی: توسط پوشش گیاهی که جذب نور خورشید را در سطح شهری کاهش داده و هوا را سرد میکند.
عایقبندی صوتی و حرارتی: بهبود در عایقبندی دیواره به کاهش مصرف انرژی در تابستان و زمستان کمک میکند.
افزایش تنوع بیولوژیکی: فراهمکردن زیستگاه برای پرندگان، حشرات و دیگر موجودات زنده.
دیوارهای سبز نه تنها زیبایی بصری را به محیط اضافه میکنند بلکه فواید زیستمحیطی قابل توجهی نیز دارند. با انتخاب مواد پایدار و نگهداری مناسب، این سیستمها میتوانند بخش مهمی از تلاشهای اکولوژیک شهری باشند.